Franciacorta aż do połowy ubiegłego stulecia znana była przede wszystkim z produkcji cenionych win niemusujących. Prawdziwy sukces na arenie międzynarodowej zawdzięcza jednak winom musującym uzyskiwanym tzw. metodą szampańską (champenois). Zastosowanie tej metody pozwoliło na dalsze udoskonalenie jakości produktów przemysłu winiarskiego, który i tak znajdował się w uprzywilejowanej sytuacji dzięki wyjątkowej charakterystyce gleby i mikroklimatowi szczególnie sprzyjającemu uprawie winorośli.

Obszar produkcji obejmuje pagórkowaty rejon prowincji Brescia na południe od jeziora Iseo. Niespotykana nazwa Franciacorta miałaby pochodzić od dawnego określenia „franca curte” odnoszącego się do dużych posiadłości klasztornych, które niegdyś rozciągały się w tej okolicy i były wolne (franco) od podatków.

Niemniej niektórzy historycy wysuwają bardziej złośliwe teorie, argumentując, że nazwa nawiązuje do krótkiego (wł. corta) pobytu Karola Andegaweńskiego wraz ze swoimi francuskimi wojskami na tych ziemiach, które zmuszeni byli opuścić w 1266 roku.

Należy również pamiętać, że obok doskonałej jakości produkowanych win, Franciacorta zawdzięcza swój niesłychanie dynamiczny rozwój także przedsiębiorczości, która od zawsze wyróżniała mieszkańców tego regionu. Ta cecha pozwoliła im na inteligentne wykorzystanie bogactwa tych ziem, od wieków związanych z uprawą winorośli i produkcją winną.